ونک، ونکوور

هوا ساعت پنج‌ونیم تاریک میشه. یه برف نرم سبکی تو آسمون می‌چرخه و خیال نکنم سر نشستن داشته باشه. یکی می‌گفت این زمستون قراره از اون زمستون‌های کم‌برف و یخچالی باشه. برای من که منفی بیست و منفی چهل فرقی نمی‌کنه. با هر دو زندگی‌ام متوقف میشه. دیروز اولین هالووینی بود که توی آپارتمان نبودیم و اولین گروه بچه‌ها حدود ساعت سه و چهار اومدند دنبال شکلات. هوا سرد بود و جای لباس‌های بامزه‌ی هالووینی همه تا زیر گلو پوشیده شده بودند در کاپشن‌های کلفت.برای هرکدوم یه مشت شکلات ریختم. به نظر خودم اون چند تا دونه شکلاتی که تو مشت من جا می‌شد واسه اونهمه سرما و دربه‌دری کم بود، ولی همه با همون یک مشت بساط‌شون رو جمع می‌کردند و "تنک‌یو"گویان برمی‌گشتند تو پیاده‌رو. فقط یکی‌شون یک لحظه مکث کرد. می‌خواست یک چیزی بگه ولی تا من جمله‌ها رو تو مغزم به انگلیسی ترجمه کنم و ازش بپرسم آیا می‌خواد خودش انتخاب کنه پشیمون شد و رفت. ساعت ده شب زنگ در رو زدند. با چشم گرد شده در رو باز کردم و دیدم خودشه با یه زن نسبتا جوان. زن گفت سه تا دیگه از این بچه‌ها تو خونه داره و اگه میشه باز هم بهش شکلات بدم. ته کاسه رو خالی کردم تو بارش. وقتی رفت دال گفت می‌شناسدشون و اون زن با اون سن نه مادر، که مادربزرگ بچه‌هاست. کم که فقر ندیدیم، ولی باز هم وقتی یک جای آروم و دنج و به‌سامانی مثل اینجا میاد جلوی چشمم جا می‌خورم. ونک، ونکوور...ادامه مطلب

ونک، ونکوور...

ونک، ونکوور...

دارویی رو که برای افسردگی فصلی می‌خوردم قطع کردم. بهش میگم افسردگی فصلی، ولی واقعیت اینه که در چند سال گذشته آن و آف این دارو رو ادامه دادم و اگه نگران وضع معده و باقی ماجراها نبودم احتمالا همچنان هم ادامه می‌دادم. حالا نکته اینه که باید هرچی دارم و ندارم جمع کنم و جلوی سقوط آزادم رو بگیرم. دفعه‌ی قبلی که واسه قطعش اقدام کردم فاجعه بود و تقریبا زندگی خودم و بقیه رو به فنا دادم.  پ.ن: تهران این روزها از جایی که من هستم سردتره. بامزه است.  + نوشته شده در شنبه ششم آذر ۱۳۹۵ساعت 5:16 توسط میم | ونک، ونکوور...ادامه مطلب

چیزی که تا سی‌و شش‌سالگی یاد نگرفته‌ام و بعد از این هم امیدی نیست یاد بگیرم اینه که روی نظرم، وقتی همه‌ی شواهد و قراین نشون میده درسته، پافشاری کنم. در این چند سال زندگی دونفره یکی‌دوباری پیش اومده که می‌دونستم دال داره اشتباه می‌کنه ولی اصراری واسه اصلاحش نکردم و بعدتر نتیجه همونی شد که پیش‌بینی می‌کردم. به نظر میاد اینکه بنشینم کنار و بذارم همه چی پیش بره و بعدا پشت چشم نازک کنم راحت‌تر از اینه که واسه قانع کردن طرف مقابل وقت و انرژی بذارم و این ریسک رو بپذیرم که نظرم غلط از آب دربیاد و دیگرا ونک، ونکوور...ادامه مطلب

غروب برام پیغام گذاشته بود که می‌خواد ازدواج کنه و قرارمون این بود که خبر رو از خودش بشنوم، شب قبل خواب خوندم ساختمون پلاسکو داره می‌سوزه و یاد اون روزی افتادم که از راه سفارت آلمان رفته بودم اونجا، چون قرار بود بیاد دنبالم و طبق معمول دیر کرده بود و من راه دیگه‌ای واسه وقت گذروندن به ذهنم نرسیده بود.  صبح که بیدار شدم شنیدم ساختمون ریخته و ده‌ها آتش‌نشان توش مدفون شده‌اند و هر خاطره و اندوه و دلتنگی‌ای در برابر حجم این فاجعه رنگ باخت. تهران دور داغ‌دار من.  + نوشته شده در پنجشنبه سی ام دی ۱۳۹ ونک، ونکوور...ادامه مطلب

دیشب قبل خواب "چشم‌انداز بامدادی" بی‌بی‌سی رو روی ساوندکلود باز کرد و گذاشت پخش بشه و خوابش برد. تا دم صبح که باتری لپ‌تاپ کم آورد، زیر گوش‌مون صدای مجری‌های بی‌بی‌سی پخش میشد. نتیجه‌اش اینکه خواب من ملغمه‌ای بود از سیاست ایران و جهان، با حضور افتخاری کلینتون، روحانی، مسعود بهنود، و باقی. شانس آوردم که خبری از کله‌ی نارنجی ترامپ نشد. 

ونک، ونکوور...

 

از آدم‌های اطرافم خسته‌ام. از خودم که نمی‌تونم بدون اونا سر کنم بیشتر. 

 

ونک، ونکوور...

نوشتن برای من همیشه یه ابزار بوده. کمک کرده یه چیزهایی رو بهتر بفهمم. یه حس‌هایی رو طبقه‌بندی کنم. به یه ماجراهایی از بیرون نگاه کنم. فکر می‌کنم دلیل اصلی‌ام برای باز کردن این صفحه همین باشه. اگه این نوشته‌ها خونده بشه حتما خوشحال‌تر میشم. حتما بیشتر کمک می‌کنه که زندگی روزمره‌ام رو از چشم ناظر بیرونی ببینم؛ ولی هدف همون نوشتنه. بلند گفتن چیزهایی که تو سرم می‌گذره. اینجا از زندگی روزمره و دونفره‌ام بعد از مهاجرت می‌نویسم که فرقی با زندگی خیلی‌ها نداره. یه وقت‌هایی خوش‌شانس‌تر و یه وقت‌هایی بدشانس‌تره؛ ولی درهرحال معمولیه و معمولی می‌مونه. ونک، ونکوور...ادامه مطلب

زندگی در خارج بعید به آدم یاد میده فقط به خودش (یا در مورد من به خودش و هم‌خونه‌اش) متکی باشه. کی فکرش رو می‌کرد یه روزی یاد بگیرم چطوری سوراخ‌های توری آلومینیومی پنجره رو رفو کنم. انقدر روی ریزه‌کاری‌های این خونه وقت و انرژی گذاشته‌ام که وقتی دال میگه ممکنه خونه‌ی مناسب‌تری پیدا کنه رنگم می‌پره و شروع می‌کنم از در و دیوار داستان ساختن که چرا این خونه از همه‌ی گزینه‌های دیگه بهتره و نباید حتی فکر جابه‌جا شدن به سرمون بزنه. هنوز دو تا از توری‌ها مونده و پشه‌ها پشت پنجره آماده‌ی حمله‌اند. ونک، ونکوور...ادامه مطلب